Jammer genoeg heeft Greg Brown al een tijd niet meer het achterste van zijn tong laten zien. Ja, de live CD Yellow Dog klonk nog ouderwets geïnspireerd, maar voor het overige krijg je het gevoel alsof hij zijn drive en gitaar aan de wilgen heeft gehangen. Zou zonde zijn, maar wie weet beraamt hij momenteel iets meesterlijks met eega Iris. Mijn vermoeden is dat Sean Rowe de leeg gevallen plaats inneemt, want deze artiest uit Albany, New York brengt met Magic een CD uit die net zo gemakkelijk voor conto van Good Ol’ Greg had kunnen zijn.

De intentie, de gortdroge stem (die overigens ook subliem kan overschakelen van laag naar hoog), de gave voor ijzersterke hooks zijn sterke eigenschappen die Rowe laat gelden. De titel luidt: Magic (en zo klinkt de plaat ook!), maar had net zo goed Passion mogen heten, want dat is wat ongeremd van dit schijfje afdruipt. De inzet, de passie van een artiest die in deze 10 nummers zijn hele ziel en zaligheid bloot legt. Ingetoomd weliswaar, want frequent dreigt de opgebouwde spanning te ontsporen. Erg knap dat iemand (voornamelijk semi-akoestisch) zoveel zeggingskracht in zijn muziek weet te brengen.

Sean Rowe’s muziek straalt geen rare pretenties uit, en komt zeer kundig en volwassen over. Ongetwijfeld een titel die door liefhebbers van de betere muziek gretig aftrek zal vinden. Hij verzorgd in Amerika voorprogramma’s van Boz Scaggs, maar ook The Doobie Brothers. Voorwaar geen slechte ontwikkeling voor een beginnende artiest, toch?